Fijne vrienden en anderen belangstellenden.

Vanaf het mooie eiland Curacao bericht ik jullie over mijn belevenissen van mijn 2^e week hier op het carabische eiland.

Dinsdag zijn Tom en ik naar stage gegaan en hebben we onze stagebegeleidster gesproken. Het is de bedoeling dat Tom en ik Psychomotorische therapie gaan geven op het GOG. Dit is en soort jeugdinrichting voor jongeren die in aanraking zijn geweest met Justitie. We hebben een kleine rondleiding gehad en collega's ontmoet. Ook hebben we al een paar deelnemers ontmoet. We kwamen er al snel achter dat alle deelnemers Papiaments praten, dus dit wordt een paar lessen Papiaments volgen voor Tom en mij. We krijgen een oud vervallen pand als kantoor waar we worden geplaatst met 6 andere stagiaires. Dit pand gaan ze deze week schoonmaken. Daarom kunnen we pas ook volgende week maandag beginnen.

S'avonds zijn we naar Mambo beach geweest. Daar liggen allemaal strandbedjes waar je met z'n allen onder de palmbomen in de warme avond relaxt naar een film kan gaan kijken op een groot scherm..Dit was echt heeeeeeel relaxt.

De volgende dag hebben we de dames weggebracht naar stage. Tom en ik waren van plan om te gaan windsurfen bij de surfschool van Tom. Er stond die dag veel wind. Op de weg naar het Spaanse water belden de vrouwen op of ze alweer opgehaald konden worden. Dat was tegen 1 uur. Die Antilliaanse werktijden gaan ons wel bevallen volgens mij. De dames maar opgehaald en weer richting het Spaanse water. Met z'n vieren hebben we 2 planken gehuurd en heeft Tom zijn surfkwaliteiten met ons gedeeld. We hebben bijna 2 uur in het water gelegen omdat we het zo verschrikkelijk leuk vonden om te doen. Daarna zijn we naar het strand geweest. Ik pakte uit de kattenbak mijn badlakentjuh waarmee ik met een harde klap de kattenbak van onze bolide dichtgooide, echter..... lag de autosleutel nog in kattenbak. Door de goede staat van onze bolide functioneerde de knop om de kattenbak open te doen niet. Oftewel het befaamde automonteursduo Jeroen en Tom hebben de auto gestript om bij de kattenbak te komen om de sleutel eruit te vissen. Die avond zijn we naar de TMF bar geweest waar het Karaoke avond was.

Donderdag, nadat we onze dushi's naar stage hadden gebracht zijn Tom en ik weer gaan surfen omdat er mooi veel wind stond. Na een paar tips van Tom ben ik maar in mijn eentje de ruige wilde wateren van het Spaanse water opgegaan. Ik kreeg van Tom een mooie beginnersplank met een mooi kinderzeil, die ook nog erg mooi rose was. Dus iedereen op het water kon zien dat ik al erg gevorderd was(niet dus). De dag ervoor ging het aardig goed dus ik ging met mijn goddelijke gebruinde ingesmeerde lichaam vol zelfvertrouwen het water op. Na een paar keer heen en weer te zijn gesurft in de kinderweide ( water achter de bomen waar niet zoveel wind staat ) ging ik het ruige water op als een ware surfdude. Eenmaal op de ruige golven ging het toch iets minder dan ik had verwacht. Ik heb die dag meer gepeddeld en gezwommen dan gesurft. Ik was hier dus ook zwaar teleurgesteld in, en vond het surfen opeens niet meer zo leuk, maargoed je moet leren door vallen en opstaan.

Donderdagavond ben ik met Susanne en Roos naar salsa les gegaan. In Nederland hebben we ook een paar lessen gehad, maar als je op Curacao bent moet je natuurlijk ook salsa dansen leren zodat ik straks die Antiliaanse vrouwen in het rond kan gaan draaien.

Deze week was het weer hier op Curacao minder, niet zo erg dan in Nederland maar deze week was het regenachtig. Vrijdag hebben we overdag dan ook niet zoveel gedaan. S'avonds zijn we het bootfeest gegaan, een groot feest op een boot midden in Punda waar alle studenten samenkomen. Dit was en te gek feest.

Zaterdag Tom naar zijn werk gebracht. De dames en ik zijn iets cultureels gaan doen, we zijn namelijk naar het slavenmuseum geweest in Punda. Na deze date wouden we in het centrum iets gaan eten. Op dat moment kwam er een tropische storm opzetten, met harde regen en onweer. Zo snel mogelijk gingen we schuilen onder een kraampje. Het regende zo hard dat de putten overstroomde. De straat was gauw omgetoverd in een ware rivier. Otrobanda is het laagste punt van de stad, en ja hoor daar stonden wij geparkeerd. Na een dik uur te hebben geschuild hebben we ervoor gekozen om onze shirtjes maar uit te doen en door de storm te lopen naar de auto. Eenmaal aangekomen bij de auto begon het avontuur, we moesten nu nog heelhuids terug zien te komen. We waren nog geen honderd meter onderweg en het water stond al hoger dan een meter. Iedere bestuurder zocht zo snel mogelijk een plekje zo hoog mogelijk op de stoep zodat de auto niet zou verzuipen en dat de motor niet volloopt met water, want dan staan we er nog wel even. Na een half uur op de stoep te hebben geparkeerd te staan midden op de weg hebben we ervoor gekozen om het maar erop te wagen of ons barreltje waterproof is. Nou daar ging die, in de 1 en vol gas door het hoge water. De auto begon te pruttelen en het water stroomde de auto in, met de vele aanmoedigingen en liefde te hebben gegeven aan onze bolide heeft hij met vlag en wimpel de eindstreep gehaald. Het was een helse rit waar vele auto's het hadden begeven op de weg naar huis, maar onze bolide heeft het geflikt. Eenmaal thuis werden we als waren helden ontvangen door Tom.

Na deze avontuurlijke dag, kregen we ook nog een avontuurlijke nacht. Susanne werd wakker doordat ze vreemde geluiden hoorde rond ons huis. Nadat Suus mij en Roos hadden wakker gemaakt met het bericht dat ze dacht dat er een inbreker was waren Roos en ik direct wakker. Tom onze ware held, lag in coma. Nou goed, dan ga ik maar eens kijken uit het raam. De dames hadden al een eng beeld geschetst over een enge donkere man die ons zou gaan beroven, wederom als een ware held deed ik het raam open en daar zat die donkere schim, onze ....TEUN. Ons kleine vrouwelijke katje wat Teun heet.

De volgende ochtend kwamen we er toch achter dat er wel degelijk een persoon om ons huis liep, namelijk een romance van onze huisgenoot die graag naar binnen wou.

Om de culturele uitstapjes erin te houden zijn we zondag naar de Hato grotten gegaan. Dit zijn grotten die door de zee zijn gevormd en waar vroeger slaven in hebben gewoond. Dit was spectaculair om te zien. Vervolgens een klein stukje gewandeld, en toen was het over met de culturele uitstapjes, namelijk HAPPY HOUR @ Mambo en Wet&Wild. Dit was een mooie afsluiter van het weekend. De volgende dag moesten we er namelijk kwart over 5 uit.

Maandag 5.15 ging die klotenwekker. We moesten we namelijk zo vroeg uit omdat we en werkvergunning aan moeten vragen bij het postkantoor in Punda omdat we deze werkvergunning nodig hebben om supervisie te volgen hier op Curacao. Zes uur zaten we al bij het postkantoor. Ze hebben hier namelijk een heel fijn systeem,alle mensen voor het postkantoor lopen om 8 uur zo snel mogelijk naar binnen om een nummertje te halen. De eerste 30 mensen die binnen komen krijgen een nummertje en die worden geholpen, de anderen mogen weer naar huis. Ons werd dus aangeraden om zo vroeg mogelijk er al te gaan zitten, en op die manier zou je wel een nummertje kunnen krijgen en zou je je werkvergunning wel aan kunnen vragen. Na heerlijk 2 uur daar gezeten te hebben kwamen ze met het bericht dat de stroom was uitgevallen en dat iedereen weer naar huis mocht. Dat viel dus even tegen.

Om 9 uur die ochtend konden Tom en ik eindelijk beginnen bij onze stage. Met ‘'frisse'' moed gingen we door naar stage.

Over de belevenissen van stage heb ik ook genoeg te vertellen, en het gaat allemaal hier veel anders dan in Nederland. De stage bevalt Tom en mij wel goed na 1 dag. In mijn volgende bericht zou ik hier meer over vertellen.

Nogmaals iedereen bedankt voor jullie reacties, en ik kijk uit naar jullie nieuwe reacties en berichten. De foto's zullen nog volgen. Ik zal jullie op de hoogte houden over onze avonturen en belevenissen.

Ik wil graag afsluiten met een gezegde wat we op stage geleerd hebben:

‘' Nederlanders hebben de klok, Antilianen hebben de tijd''

Tot zover,

Mi dushi's,

Ayo

Auteur: Jeroen van Horen